Fase I bijna afgerond!

Afgelopen zaterdag werd ik werkelijk compleet overdonderd. Roy was even iets ophalen volgens de kinderen, terwijl we op het punt stonden weg te gaan. Vlak daarna kwam Roy binnen met deze mand. Een mand vol cadeautjes die ik open mag maken als ik me rot voel. Met als opdracht NIET iedere keer persoonlijk te bedanken = uitdaging. Jemig, wat bijzonder. Met dank aan Esterelle (en diverse hulptroepen) die deze exercitie heeft bedacht en georganiseerd! Regelmatig stonden Olivier en Frederik de afgelopen week met een cadeautje voor m’n neus: “Je voelt je vast niet lekker mam, maak open!” “Ah, doe niet zo moeilijk, er zijn genoeg cadeautjes!” Ik bleef volhouden dat die echte rot momenten er voor mij anders uitzien, dat dat meestal de week na de chemo is. Oké, ben één keer gezwicht, ik was ook wel heel moe en had last van mijn gewrichten. Tja, is natuurlijk best interessant wanneer ik vind dat ik iets uit de mand mag pakken. Durf wel te stellen dat ik zuinig ben, misschien kritisch, niet te snel wil toegeven dat ik me rot voel. Die lat ligt dus hoog, haha. Morgenochtend injectie om het beenmergherstel te versnellen, wie weet ga ik daarna helemaal los.

En toen was het tijd voor het schooladvies van Freek. Ook hij gaat volgend jaar naar de middelbare school. Altijd een goede reden voor bubbels! Dit keer een biologische variant tot ontsteltenis van de kinderen. Had die middag een uur gestruind in de Eco Plaza voor mijn zoektocht naar gezonde voeding. Onder het mom van “jullie zijn nu te oud voor Jip en Janneke champagne”. Voor wie het interesseert: smaak helemaal goed, kurk plopt voor geen meter, dat is jammer.

Afgelopen woensdag had ik bloedonderzoek en afspraak met de oncoloog. Alma ging mee, super fijn en vertrouwd! Op de een of andere manier zag ik op tegen het bloedprikken. Meestal gaat het goed. Deze keer niet; 40 minuten, tig pogingen en 3 prikkers verder was het raak. Je eigen mindset heeft m.i. absoluut invloed, maar een goede prikker ook! Een goede prikker is zeker van zijn zaak; kijkt, zoekt, voelt en laat zich niet beïnvloeden door de persoon in de stoel en blijft bovendien aardig. Wat een samenspel in vertrouwen geven en nemen. En ik weet nu wie die top prikker is, volgende keer zoek ik hem op.

Voor het gesprek met de oncoloog worden een paar standaard dingen getest: hartslag, bloeddruk, gewicht, saturatie (=zuurstof % in bloed) en temperatuur. Ik bleek 38 graden te hebben, de grens voor chemo is 38,5. Ik begreep er niks van. Had die ochtend voor het eerst weer getennist, voelde me goed. Ik denk dat ik mijn haarband en muts te lang op m’n oren had zitten, gaat het lekker broeien daar!

Het gesprek met de oncoloog was een regulier gesprek. Goedkeuring geven voor de volgende chemo, maw met name genoeg witte bloedlichaampjes. Voelen aan borst en oksel (alles voelt een stuk kleiner, pff.), vragen stellen. Altijd goed en informatief. Beetje bloedarmoede nu, is logisch. Leverwaarden verhoogd, ook oké, hoort erbij. Verder stil gestaan bij kwaal aan handen en voeten. Stijve gewrichten, pijn met lopen en vastpakken dingen. Helaas een bijwerking die heel af en toe voorkomt. Pijnlijk, maar gaat wel over.

En toen op Valentijnsdag samen met Caroline naar de dagbehandeling voor de 4e en laatste killerkuur. Beetje gestrest over het aanleggen van het infuus. Had mezelf toegesproken: vol vertrouwen op het bed liggen, chill. “Dit infuus zit in één keer goed!”. Van te voren (tegen de muur) op drukken helpt ook mee! Ging goed gelukkig Het was fijn, gezellig, bijzonder samen.

Over een week rond ik voor mijn gevoel fase I af, de 4 killerkuren met injectie heb ik dan doorstaan. Op woensdag 27 februari begin ik aan een reeks van 12 wekelijkse kuren Paclitaxel, fase II.

Madelief had me ’s ochtends geappt. Vanmiddag samen lunchen mam? Kun jij dat na de chemo? Tuurlijk, zolang ik dexametazon slik kan ik een heleboel. Op naar Bagels & Beans, fijne momenten zijn dit.

Het dorp stroomt nu leeg. Normaal gesproken sluiten wij rond drie uur aan in de file richting Oostenrijk. Dit jaar helaas niet. Super jammer natuurlijk, voor ons allemaal. Ik heb het annuleren tegen beter weten in uitgesteld tot vorige week. Roy en de kids zijn gelukkig solidair. Niet op vakantie gaan is natuurlijk helemaal geen ramp. De zon schijnt de komende week niet alleen in de bergen, ook in Nederland. Top! Voor iedereen die op pad is of gaat, geniet!!!!