Intense, fijne week

Afgelopen week was een ontzettend fijne, intense week. Zo’n week waarvan je er niet teveel van moet hebben tijdens de chemo. Ik heb genoten van m’n verjaardag. “Wel/niet vieren? Is maar een gewone maandag. Wie heeft daar nu zin in op maandag? Is het wel verstandig een dag voor de chemo?” Besloten wel te vieren, de hele dag & avond! Geen seconde spijt, want ik heb ontzettend genoten, ook al was ik daarna natuurlijk moe. Het heeft me ook bakken met energie gegeven.

Cliché maar waar, sinds ik ziek ben ervaar ik het leven regelmatig positiever en intenser. Dingen zijn minder vanzelfsprekend. Lesje nederigheid, dankbaarheid?! Natuurlijk, ik teken onmiddellijk voor niet ziek zijn. Maar als dat niet kan, dan de lessen die de ziekte brengt er maar uithalen.

• 

• 

De volgende ochtend eerst naar de tweede les ‘slome’, alias Restorative Yoga. Een uur ontspannen, mediteren, rekken en strekken. En dat alles op een aperelaxte manier, heerlijk! Ik vraag me af of ik ooit nog terug wil naar de actieve variant.

Daarna was het tijd voor de 2e keer Paxiclatel. Vriendin Anne-Marie haalde me thuis op. De kop was er gelukkig af; ik zag een stuk minder op tegen de tweede keer. Het infuus aanleggen is en blijft spannend voor me. Iedere verpleegkundige heeft zo’n andere aanpak. Deze verpleegkundige nam absoluut de tijd. Linkerarm, toch rechts, voor de zekerheid links checken, hoog rechts, laag rechts, terug naar links. En ondertussen niets, maar dan ook niets zeggen. Een peu nerveux werd ik er van (eigenlijk altijd). Anne-Marie en ik probeerden stil te blijven, haar vooral niet uit haar concentratie te halen. MOEILIJK, ik heb de neiging om allerlei dingen over mijn ervaringen van de vorige keren te delen, vragen te stellen en een soort van advies te geven. Opeens was het zover EN raak, rechtsonder aan de binnenkant, poeh.

Zeker twee uur hebben we gelegen, gezeten en gekletst, fijn! Anne Marie heeft ervaring, ik kan haar het hemd het van het lijf vragen over chemo’s, bijwerkingen en handige middeltjes. Wist je bijvoorbeeld dat er speciale shampoo is voor kale (chemo) koppen????

Rond 17 uur waren we terug. Alle kids aan het sporten, rust in huis. Ik ben als een blok in slaap gevallen op de bank.

• 

• 

• 

De volgende ochtend vloog ik naar Barcelona voor een bliksembezoek. Voor het eerst gebruik/misbruik gemaakt van mijn gezondheid. Ik mocht een half uur staan bij de Security overslaan. Beter voor m’n voeten en daardoor tijd voor koffie! De dag deels doorgebracht op de hotelkamer en in de oude stad. Wat is een toch een heerlijke stad. Rond 22 uur was Roy er. Heel fijn om tijd samen te hebben, uitgebreid te kunnen praten en stil te staan bij ons huidige leven.

We hebben veel gefietst, gezien, geluncht op het strand, tapas gegeten en genoten van La Sagrada Familia (Basiliek en Boetetempel van de Heilige Familie). Waanzinnig, wat een bouwwerk. Juist ook de binnenkant, het schip en het koor. Streven is dat in 2026 alles af is, inclusief alle 18 torens (er staan er nu 6). Dan is het 100 jaar geleden dat Gaudí overleden is. Gaudí is aangereden door een tram.

De kids hebben het top gehad thuis. Genoten van de vrijheid, de heerlijke zelfbedachte maaltijden en de onbeperkte schermtijd. Voor herhaling vatbaar dus, voor iedereen!

Nog even terug naar woensdag 27 februari. Gebruikelijk bloed prikken. Helaas toch weer 38 graden, ondanks ‘fresh air’ langs m’n oren. Vervolgens samen met Roy naar de oncoloog:

OP DE MRI IS DE TUMOR NIET MEER ZICHTBAAR!!!!

En alle klieren zijn geslonken. Dat is werkelijk heel goed nieuws. Er zal vast nog wel iets zitten van de tumor, want een MRI is niet heel nauwkeurig. Hoe dan ook, de 4 killer kuren hebben top werk geleverd.Ook voor de operatie is dit heel fijn, daarover horen we volgende week meer.

Vervolgens samen met vriendin Merel naar de Dagbehandeling voor de eerste keer Paxiclatel. Na deze sessie waren we helemaal bijgepraat, over van alles en nog wat, super fijn vind ik dat. Haast moet je niet hebben. Je overgeven aan het druppelen van de verschillende zakjes, that’s what it is.
Gelukkig geen allergische reactie gekregen! Deze keer lagen er meerdere jonge mensen, ieder met z’n eigen verhaal en ziekte. Pfff, confronterend.