Chemo fase officieel voorbij!

Vandaag is de fase van 20 weken chemo (fase I enII) voorbij, officieel voorbij! In plaats van naar het AVL gaan voor een wekelijkse dosis chemo, ben ik thuis. Best raar, best onwennig, want ik voel me natuurlijk niet opeens anders. Eerlijk gezegd voel ik me alsof er vanochtend een zak chemo mijn lichaam ingedruppeld is; intens moe, traan ogen, lood in m’n benen, nergens zin in. Misschien moet ik afkicken van de ‘woensdag-chemo-dag’ of heb ik last van het PAVLOV effect, haha!!

Daarentegen was vorige week woensdag een hele BIJZONDERE dag! Vol goede zin stond ik op. Met Roy had ik een afspraak bij de oncoloog. Heel blij was ik met het gesprek. Veel besproken, veel duidelijkheid gekregen en acties gepland. Zo weet ik nu dat ik zo beroerd slaap, omdat ik door de chemo acuut in de overgang ben gekomen, bepaald niet geleidelijk. De hormoon aanmaak (oestrogeen) is per direct volledig gestaakt. Ingenieuze ofwel ingewikkelde bedoeling die hormoonhuishouding.

Ook gelachen en dat is mijn optiek altijd fijn. De laatste keer was ik namelijk minder happy. Ik heb m’n hoofd toen een paar dagen gebroken over wat me dwars zat, waar ik zo onrustig van werd, van die open einden uit het gesprek met de oncoloog. Gelukkig vielen er in dit gesprek veel dingen op zijn plaats.

Roy ging naar huis en Astrid kwam voor de chemo, heel gezellig. De tijd vloog om! Veel gepraat, teruggekeken op de afgelopen zes maanden en stil gestaan bij het moment. Dat laatste wilde ik graag, het moment niet zomaar voorbij laten gaan, bewust beleven. En dan is het klaar, echt klaar. Samen kletsend de file in op weg naar huis. Niet dus, opeens Roy op straat voor het huis van vrienden. Ik dacht nog; wat staan er veel fietsen, vast een spontane ‘puber chill middag’ en wat doet Roy hier? Beetje, bij beetje werd het duidelijk. Roy had met hulp van vriendinnen een surprise borrel georganiseerd!

• 

• 

COMPLEET OVERDONDERD WAS IK!!! Zo’n 40 lieve vrienden en vriendinnen uit de buurt allemaal voor mij in de tuin van Caroline & Gert-Jan om te vieren dat de chemo fase afgerond is. NIET NORMAAL!!!! Dan komen er heel veel emoties los en samen, ik wist werkelijk niet wat me overkwam. Tranen, wat een ervaring. Ik kan met zekerheid zeggen dat ik nog nooit zo verrast ben, me zo overdonderd heb gevoeld. Wat een warmte, wat een mooi gebaar, wat super lief van iedereen. De speech van Roy maakte het compleet. Jemig, dit vergeet ik nooooooit meer! Dankbaar.

Terug naar het medische deel van de afgelopen week. Ik heb een MRI scan gehad. De uitslag was heel goed; complete remissie in de borst en de klieren in de oksel zien er ook normaal uit. Kortom de tweede chemo reeks is ook aangeslagen! De kans is wel groot dat er in de lymfeklieren nog tumorcellen zitten. Om dat te kunnen bepalen had ik afgelopen maandag een punctie. De uitslag volgt volgende week. Verder heb ik de oncologische chirurg gesproken en een medisch verpleegkundige voor uitleg over de operatie. Volgende week nog een gesprek met de chirurg en een long CT. Die long CT is om nog een keer zeker te stellen dat die plekjes in/op m’n longen onschuldige granulomen zijn en dus geen uitzaaiingen van borstkanker. En zo zal het zijn! De wekelijkse bezoeken aan het AVL blijven dus nog even.

Deze tekst kwam ik een tijd geleden tegen. Boeiend in mijn optiek, want beide kunnen je helpen meer vanuit je eigen kracht te leven. Dus niet je ratio, de argumenten stroom, allerlei gedachten. Juist het intuïtieve deel, je eigen kompas waar je op kunt varen. Met dat mediteren ben ik sinds een tijdje aan het aanrommelen. Zo voelt het voor mij. Nog een hele kunst om het ‘goed’ te doen. En wat is dan goed? Mij helpt het om te ontspannen, gedachten wat meer los te laten of te ordenen en het geeft me rust. Soms lukt het voor geen meter, dan schiet m’n hoofd juist op hol, ook prima. Ik ben duidelijk wel van deze tijd: niet te lang (lees kort) mediteren, zorgen dat ik lekker zit of lig en hulp gebruiken van een handige app. Mediteren 2.0!

Ziek zijn EN beter worden is al een hele tijd de nieuwe realiteit. Ik probeer me bewust te zijn van wat er gebeurt, hoe ik me voel en waar ik naar toe wil. Er zijn dagen die wat mij betreft heel snel voorbij mogen gaan. En er zijn dagen die oneindig mogen duren! En zo is het. Stap voor stap genezen, op weg naar gezondheid!